Η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου (HJ) είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική νόσος που επηρεάζει τον χόνδρο και τον οστικό ιστό. Σε ιατρικά άρθρα μπορεί να ονομαστεί διαφορετικά: παραμορφωτική κοξάρθρωση, DOA της άρθρωσης του ισχίου, οστεοαρθρίτιδα. Όλοι αυτοί οι όροι σημαίνουν την ίδια παθολογία - οστεοαρθρίτιδα, αλλά η "κοξάρθρωση" είναι ένας στενότερος όρος που χαρακτηρίζει την ήττα της άρθρωσης του ισχίου.
Ο χόνδρος είναι ο πρώτος που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα, μετά τα οστά και οι γύρω δομές - σύνδεσμοι και μύες - εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία. Στην περίπτωση αλλαγών στα οστά, η λέξη «οστεοαρθρίτιδα» προηγείται από το πρόθεμα «osteo». Σε προχωρημένες περιπτώσεις η άρθρωση παραμορφώνεται και μιλάμε για παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα (οστεοαρθρίτιδα).
Γενικές ιδιότητες
Η παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου είναι η δεύτερη πιο συχνή μετά τη γονάρθρωση της άρθρωσης του γόνατος. Λόγω της χαμηλής θέσης της άρθρωσης του ισχίου, μια παραμόρφωση των οστών μπορεί να περάσει απαρατήρητη για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι ακτινογραφίες που λαμβάνονται μόνο σε μεταγενέστερα στάδια δείχνουν αλλαγές.
Διάφοροι παράγοντες επηρεάζουν την ανάπτυξη αυτής της ασθένειας, συμπεριλαμβανομένου του ανενεργού τρόπου ζωής, του τραύματος και των μεταβολικών διαταραχών. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της σύγχρονης ζωής, στην οποία συχνά δεν υπάρχει χώρος για φυσική αγωγή, όλο και περισσότεροι άνθρωποι πλήττονται από την οστεοαρθρίτιδα. Επιπλέον, η μέγιστη επίπτωση πέφτει στη μέση ηλικία - από 40 έως 60 ετών.
Αναφορά:Η κοξάρθρωση επηρεάζει συχνότερα τις γυναίκες παρά τους άνδρες.
Μηχανισμός ανάπτυξης
Η άρθρωση του μηρού αποτελείται από δύο οστά: το οστό του μηρού και το λαγόνιο οστό (λεκάνη). Η μηριαία κεφαλή διεισδύει στην υποδοχή του ισχίου της λεκάνης, η οποία παραμένει ακίνητη κατά την κίνηση - περπάτημα, τρέξιμο. Ταυτόχρονα, η αρθρική επιφάνεια του μηριαίου οστού μπορεί να κινηθεί σε πολλαπλές κατευθύνσεις, επιτρέποντας κάμψη, έκταση, απαγωγή, προσαγωγή και περιστροφή (περιστροφή) του μηρού.
Κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας, το οστό του μηριαίου οστού κινείται ελεύθερα στην κοτύλη επειδή ο ιστός του χόνδρου καλύπτει τις επιφάνειες των αρθρώσεων. Ο υαλικός χόνδρος χαρακτηρίζεται από τη δύναμη, τη δύναμη και την ελαστικότητά του. Λειτουργεί ως αμορτισέρ και συμμετέχει στην κατανομή του φορτίου κατά τις ανθρώπινες κινήσεις.
Στην άρθρωση βρίσκεται το αρθρικό υγρό - το αρθρικό υγρό - που είναι απαραίτητο για τη λίπανση και τη θρέψη του χόνδρου. Ολόκληρη η άρθρωση περιβάλλεται από μια πυκνή, λεπτή κάψουλα που περιβάλλεται από ισχυρούς μύες στους μηρούς και τους γλουτούς. Αυτοί οι μύες, οι οποίοι λειτουργούν και ως απορροφητές κραδασμών, χρησιμεύουν για την πρόληψη τραυματισμού στην άρθρωση του ισχίου.
Η ανάπτυξη της κοξάρθρωσης ξεκινά με αλλαγές στο αρθρικό υγρό, το οποίο γίνεται πιο παχύρρευστο και πιο παχύρρευστο. Λόγω της έλλειψης υγρασίας, ο χόνδρος δεν λαμβάνει αρκετά θρεπτικά συστατικά και αρχίζει να στεγνώνει, να χάνει την ομαλότητά του και να εμφανίζονται ρωγμές.
Τα οστά δεν μπορούν πλέον να κινούνται τόσο ελεύθερα όσο πριν και να τρίβονται μεταξύ τους, γεγονός που οδηγεί σε μικροβλάβες στον χόνδρο. Η πίεση μεταξύ των οστών αυξάνεται, το στρώμα του χόνδρου γίνεται λεπτότερο. Υπό την επίδραση της αυξανόμενης πίεσης, τα οστά παραμορφώνονται σταδιακά, διαταράσσονται οι τοπικές μεταβολικές διεργασίες. Στα μεταγενέστερα στάδια υπάρχει έντονη ατροφία των μυών των ποδιών.
αιτίες
Η παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να είναι πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Δεν είναι πάντα δυνατό να προσδιοριστεί η αιτία της πρωτοπαθούς οστεοαρθρίτιδας. Η δευτερογενής οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται στο πλαίσιο των υπαρχουσών ασθενειών, και συγκεκριμένα:
- συγγενές εξάρθρημα ισχίου ή δυσπλασία ισχίου.
- Νόσος Perthes (άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου).
- Κοξαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου, η οποία είναι λοιμώδους, ρευματικής ή άλλης προέλευσης.
- Τραύματα πυελικών οστών - εξαρθρήματα, κατάγματα.
Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια συγγενής δυσπλασία που μερικές φορές δεν εκδηλώνεται κλινικά για μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη δυσπλαστικής κόξαρθρωσης στο μέλλον (μεταξύ 25 και 55 ετών).
Η οστεοαρθρίτιδα Coxo μπορεί να είναι αριστερή, δεξιά και συμμετρική. Συνοδές ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος παρατηρούνται συχνά στην πρωτοπαθή οστεοαρθρίτιδα - ιδιαίτερα στην οστεοχόνδρωση και τη γονάρθρωση.
Υπάρχουν επίσης παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου:
- παχυσαρκία και υπερβολικά φορτία που υπερφορτώνουν τις αρθρώσεις.
- παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος και του μεταβολισμού.
- ορμονικές αλλαγές?
- Καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης, πλατυποδία.
- μεγαλύτερη ηλικία?
- Υποδυναμία;
- Κληρονομία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια η κοξάρθρωση δεν είναι κληρονομική. Ωστόσο, ορισμένα χαρακτηριστικά του μεταβολισμού ή της δομής του συνδετικού ιστού μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για τη μελλοντική ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας σε ένα παιδί.
Συμπτώματα κοξάρθρωσης
Το κύριο σύμπτωμα της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι ο πόνος στην περιοχή του ισχίου και της βουβωνικής χώρας, που διαφέρουν σε βαρύτητα. Σημειώνεται επίσης δυσκαμψία και ακαμψία κατά τη διάρκεια της κίνησης, μείωση του όγκου των μυών, βράχυνση του προσβεβλημένου άκρου και αλλαγή στο βάδισμα λόγω χωλότητας.
Η κοξάρθρωση συνήθως εξελίσσεται αργά και αρχικά προκαλεί ενόχληση και, μετά από καταπόνηση, ελαφρύ πόνο. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, ο πόνος αυξάνεται και εμφανίζεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Χαρακτηριστική εκδήλωση της παθολογίας είναι η δυσκολία στην απαγωγή του ισχίου όταν το άτομο δεν μπορεί να καθίσει «καβάλα» σε μια καρέκλα. Η παρουσία και η σοβαρότητα των σημείων της κόξαρθρωσης εξαρτάται από τον βαθμό της, αλλά το σύνδρομο πόνου είναι πάντα παρόν.
Υπάρχουν τρεις βαθμοί ή τύποι οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ισχίου, οι οποίοι διαφέρουν ως προς τη σοβαρότητα του τραυματισμού και τα συνοδά συμπτώματα:
- 1 βαθμός. Ο μηρός πονάει όχι συνεχώς, αλλά τακτικά, κυρίως μετά από πολύ περπάτημα ή ορθοστασία. Το σύνδρομο πόνου εντοπίζεται στην περιοχή της άρθρωσης, αλλά μερικές φορές μπορεί να εξαπλωθεί στο πόδι μέχρι το γόνατο. Οι μύες με κόξαρθρο 1ου βαθμού δεν μειώνονται, το βάδισμα δεν αλλάζει, οι κινητικές δεξιότητες διατηρούνται πλήρως.
- 2 βαθμοί. Οι αισθήσεις πόνου εντείνονται και εμφανίζονται όχι μόνο μετά το τρέξιμο ή το περπάτημα, αλλά και όταν είστε σε ηρεμία. Ο πόνος είναι πιο συχνά συγκεντρωμένος στην περιοχή του μηρού αλλά μπορεί να εξαπλωθεί στο γόνατο. Σε στιγμές υψηλού στρες, το πάτημα στο τραυματισμένο μέλος είναι επώδυνο, οπότε ο ασθενής αρχίζει να ξεκουράζει το πόδι και να κουτσαίνει. Το εύρος κίνησης στην άρθρωση μειώνεται, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μετακινήσετε το πόδι στο πλάι ή να περιστρέψετε το ισχίο.
- 3 μοίρες. Ο πόνος γίνεται μόνιμος και δεν υποχωρεί ούτε τη νύχτα. Το βάδισμα είναι αισθητά μειωμένο, η ανεξάρτητη κίνηση είναι σημαντικά πιο δύσκολη και ο ασθενής ακουμπάει σε μπαστούνι. Το εύρος της κίνησης είναι σοβαρά περιορισμένο, οι μύες των γλουτών και ολόκληρο το πόδι συμπεριλαμβανομένου του κάτω ποδιού έχουν καχυποψία.
- Η μυϊκή αδυναμία αναγκάζει τη λεκάνη να γέρνει προς τα εμπρός και το προσβεβλημένο πόδι κονταίνει. Για να αντισταθμιστεί η διαφορά στο μήκος των άκρων, ο ασθενής γέρνει το σώμα προς την πληγείσα πλευρά όταν περπατά. Αυτό οδηγεί σε μετατόπιση του κέντρου βάρους και αυξημένη πίεση στην προσβεβλημένη άρθρωση.
Οστεοαρθρίτιδα ή οστεοαρθρίτιδα;
Η αρθρίτιδα είναι φλεγμονή της άρθρωσης, η οποία μπορεί να είναι ασθένεια από μόνη της ή να αναπτυχθεί σε φόντο συστηματικών παθολογιών (για παράδειγμα, ρευματισμούς). Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας (ειδικά σε προχωρημένο στάδιο) περιλαμβάνουν τη φλεγμονώδη αντίδραση, την περιορισμένη κινητικότητα και τις αλλαγές στο σχήμα της άρθρωσης.
Το επίκεντρο των εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών στην οστεοαρθρίτιδα είναι η καταστροφή του χόνδρινου ιστού, που συχνά οδηγεί σε φλεγμονή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η οστεοαρθρίτιδα αναφέρεται μερικές φορές ως αρθρίτιδα οστεοαρθρίτιδας. Και δεδομένου ότι η οστεοαρθρίτιδα σχετίζεται σχεδόν πάντα με παραμορφώσεις των αρθρώσεων, ισχύει ο όρος «οστεοαρθρίτιδα».
Αναφορά:Σύμφωνα με τη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων (ICD-10), η οστεοαρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα είναι παραλλαγές της ίδιας παθολογίας.
Διάγνωση της κοξάρθρωσης
Η διάγνωση «κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου» γίνεται με βάση την εξέταση, τα παράπονα των ασθενών και τα αποτελέσματα της εξέτασης. Η πιο αποκαλυπτική μέθοδος είναι η ακτινογραφία: στις εικόνες μπορείτε να δείτε τόσο τον βαθμό βλάβης των αρθρώσεων όσο και την αιτία της νόσου.
Στην περίπτωση της δυσπλασίας του ισχίου, για παράδειγμα, η κοτύλη είναι πιο επίπεδη και κεκλιμένη και η αυχενική-διάφυση γωνία (κλίση του αυχένα του μηριαίου στο κατακόρυφο επίπεδο) είναι μεγαλύτερη από την κανονική. Χαρακτηριστικό της νόσου του Perthes είναι η παραμόρφωση του τμήματος του μηριαίου οστού που βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με την άρθρωση.
Η κόξαρθρο 3ου βαθμού χαρακτηρίζεται από στένωση του διαστήματος της άρθρωσης, επέκταση της κεφαλής του μηριαίου και πολλαπλές οστικές αναπτύξεις (οστεόφυτα).
Εάν ο ασθενής έχει υποστεί κάταγμα ή εξάρθρωση, σημάδια τραύματος θα είναι ορατά και στις ακτινογραφίες. Εάν απαιτείται λεπτομερής αξιολόγηση της κατάστασης των οστών και των μαλακών ιστών, μπορεί να συνταγογραφηθεί μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία.
Η διαφορική διάγνωση πραγματοποιείται στις ακόλουθες ασθένειες:
- Γονάρθρωση;
- οστεοχονδρωσία και ριζικό σύνδρομο που εμφανίζονται στο φόντο τους.
- Τροχαντερίτιδα (φλεγμονή του τροχαντήρα του μηρού).
- Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα;
- αντιδραστική αρθρίτιδα.
Η μείωση του μυϊκού όγκου που συνοδεύει τη 2η και 3η κοξάρθρωση μπορεί να προκαλέσει πόνο στην περιοχή του γόνατος. Επιπλέον, το γόνατο συχνά πονάει περισσότερο από την ίδια την άρθρωση του ισχίου. Η ακτινογραφία είναι συνήθως αρκετή για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να αποκλείσει την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος.
Σε ασθένειες της σπονδυλικής στήλης - οστεοχόνδρωση και τσιμπημένες νευρικές ρίζες - ο πόνος μοιάζει πολύ με την κοξάρθρωση. Ωστόσο, εμφανίζεται απροσδόκητα μετά από μια ανεπιτυχή άσκηση, απότομη συστροφή του σώματος ή άρση βαρών. Οι αισθήσεις πόνου ξεκινούν από την περιοχή των γλουτών και εξαπλώνονται στο πίσω μέρος του ποδιού.
Το ριζικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο κατά την ανύψωση ευθύγραμμου άκρου από την ύπτια θέση. Ωστόσο, δεν υπάρχουν δυσκολίες με την απαγωγή του ποδιού στο πλάι, όπως στην κόξαρθρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι συχνά η οστεοχόνδρωση και η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου διαγιγνώσκονται ταυτόχρονα, γι' αυτό απαιτείται ολοκληρωμένη εξέταση.
Η τροχαντερίτιδα ή η τροχαντερική θυλακίτιδα αναπτύσσεται γρήγορα, σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα, η οποία μπορεί να εξελιχθεί αργά με την πάροδο ετών και ακόμη και δεκαετιών. Το σύνδρομο πόνου συσσωρεύεται μέσα σε μία ή δύο εβδομάδες ενώ είναι αρκετά έντονο. Η τροχαντερίτιδα προκαλείται από τραύμα ή υπερβολική άσκηση. Η κίνηση δεν περιορίζεται και το πόδι δεν κονταίνει.
Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και η αντιδραστική αρθρίτιδα μπορεί επίσης να συνοδεύονται από συμπτώματα παρόμοια με την κοξάρθρωση. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων ασθενειών είναι η εμφάνιση πόνου κυρίως τη νύχτα. Το ισχίο μπορεί να είναι αρκετά επώδυνο, αλλά ο πόνος υποχωρεί καθώς περπατάτε και κινείστε. Το πρωί, οι ασθενείς ανησυχούν για δυσκαμψία, η οποία θα υποχωρήσει μετά από λίγες ώρες.
Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ισχίου
Η κοξάρθρωση μπορεί να θεραπευτεί συντηρητικά ή χειρουργικά. Η επιλογή της μεθόδου θεραπείας εξαρτάται από το στάδιο και τη φύση της πορείας της παθολογικής διαδικασίας. Όταν διαγνωστεί με 1 ή 2 βαθμούς της νόσου, αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία. Μετά την ανακούφιση των οξέων συμπτωμάτων, προστίθενται θεραπευτικές ασκήσεις και μασάζ. Εάν είναι απαραίτητο, συνταγογραφείται ειδική δίαιτα.
Όσο νωρίτερα αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί η κοξάρθρωση, τόσο πιο ευνοϊκή είναι η πρόγνωση. Με τη βοήθεια φαρμάκων και θεραπευτικών μέτρων, μπορείτε να επιβραδύνετε σημαντικά την παθολογική διαδικασία και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αναισθησία πραγματοποιείται στο συντομότερο δυνατό χρόνο, καθώς τα φάρμακα της κατηγορίας ΜΣΑΦ έχουν αρνητική επίδραση στην πεπτική οδό και μπορούν να επιβραδύνουν τις διαδικασίες αναγέννησης στον ιστό του χόνδρου.
Με τη βοήθεια χονδροπροστατευτών είναι δυνατό να επιταχυνθεί η αποκατάσταση του χόνδρου. Ωστόσο, αυτά τα κεφάλαια είναι αποτελεσματικά μόνο στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν ο υαλώδης χόνδρος δεν καταστρέφεται εντελώς. Τα χονδροπροστατευτικά συνταγογραφούνται με τη μορφή δισκίων ή ενδοαρθρικών ενέσεων.
Τα αγγειοδιασταλτικά χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της ροής του αίματος στην άρθρωση. Τα μυοχαλαρωτικά ενδείκνυνται για τις μυϊκές κράμπες.
Στην περίπτωση του συνδρόμου επίμονου πόνου, που είναι δύσκολο να απαλλαγούμε με χάπια, γίνονται ενέσεις στην άρθρωση του ισχίου. Τα κορτικοστεροειδή είναι καλά στην ανακούφιση από τη φλεγμονή και τον πόνο.
Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί επίσης να συμπληρωθεί με τοπικούς παράγοντες - αλοιφές και τζελ. Δεν έχουν έντονο αποτέλεσμα, αλλά βοηθούν στη διαχείριση των μυϊκών σπασμών και στη μείωση του μυϊκού πόνου.
Η φυσιοθεραπεία βοηθά στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στη διατροφή του χόνδρου. Για την κοξάρθρωση, διαδικασίες όπως η θεραπεία κρουστικών κυμάτων (SWT), η θεραπεία με μαγνητικό πεδίο, το υπέρυθρο λέιζερ, ο υπέρηχος και τα λουτρά υδρόθειου έχουν αποδειχθεί εξαιρετικές.
λειτουργία
Η θεραπεία της αρθροπάθειας στο στάδιο 3 μπορεί να γίνει μόνο χειρουργικά, καθώς η άρθρωση έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Γίνεται μερική ή ολική αρθροπλαστική για την αποκατάσταση της λειτουργίας της άρθρωσης του ισχίου.
Στην προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα, όταν η συντηρητική θεραπεία έχει περάσει, καταφεύγει στη χειρουργική θεραπεία.
Με τη μερική προσθετική, μόνο η κεφαλή του μηριαίου οστού αντικαθίσταται από τεχνητή πρόθεση. Πλήρης οδοντοστοιχία σημαίνει αντικατάσταση τόσο της μηριαίας κεφαλής όσο και της κοτύλης. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων (περίπου 95%) η λειτουργία της άρθρωσης του ισχίου αποκαθίσταται πλήρως.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αποκατάστασης, ο ασθενής συνταγογραφείται αντιβιοτικά για την πρόληψη μολυσματικών επιπλοκών. Στις 10-12Τη 2η μέρα αφαιρούνται τα ράμματα και ξεκινά η θεραπεία ασκήσεων. Ο θεράπων ιατρός βοηθά τον ασθενή να μάθει να περπατά και να κατανέμει σωστά το φορτίο στο χειρουργημένο άκρο. Η άσκηση είναι ένα σημαντικό βήμα για την αύξηση της μυϊκής δύναμης, της αντοχής και της ελαστικότητας.
Η ικανότητα για εργασία αποκαθίσταται κατά μέσο όρο 2-3 μήνες μετά την επέμβαση, αλλά στους ηλικιωμένους αυτό το διάστημα μπορεί να φτάσει τους έξι μήνες. Μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, οι ασθενείς μπορούν να ασκηθούν πλήρως, να εργαστούν, ακόμη και να αθληθούν. Η διάρκεια ζωής της πρόθεσης είναι τουλάχιστον 15 χρόνια. Γίνεται μια δεύτερη επέμβαση για την αντικατάσταση μιας φθαρμένης πρόθεσης.
υπάρχοντα
Χωρίς έγκαιρη και επαρκή θεραπεία, η κοξάρθρωση μπορεί όχι μόνο να επιδεινώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής, αλλά και να οδηγήσει σε αναπηρία και αναπηρία. Στο δεύτερο στάδιο της οστεοαρθρίτιδας, ο ασθενής λαμβάνει την 3η ομάδα αναπηριών.
Με βράχυνση του προσβεβλημένου άκρου κατά 7 cm ή περισσότερο, όταν ένα άτομο κινείται μόνο με τη βοήθεια αυτοσχέδιων μέσων, ανατίθεται μια δεύτερη ομάδα. Η 1η ομάδα της αναπηρίας αποκτάται από ασθενείς με κόξαρθρο 3ου βαθμού, η οποία συνοδεύεται από πλήρη απώλεια κινητικών δεξιοτήτων.
Οι ενδείξεις για την ιατρική και κοινωνική εξέταση (MSK) είναι:
- μακρά πορεία οστεοαρθρίτιδας, πάνω από τρία χρόνια, με τακτικές παροξύνσεις. Η συχνότητα των παροξύνσεων είναι τουλάχιστον τρεις φορές κάθε 12 μήνες.
- έκανε ενδοπροσθετική επέμβαση.
- σοβαρή δυσλειτουργία του μυοσκελετικού συστήματος των άκρων.
προφύλαξη
Τα πιο σημαντικά μέτρα για την πρόληψη της κοξάρθρωσης είναι η διατροφή (αν είστε υπέρβαροι) και η τακτική αλλά μέτρια σωματική δραστηριότητα. Είναι πολύ σημαντικό να αποφευχθεί ο τραυματισμός της πυελικής περιοχής και η υποθερμία.
Η κολύμβηση συνιστάται εάν υπάρχουν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας και σε όλους τους ασθενείς με διαγνωσμένη νόσο. Δεν συνιστώνται αθλήματα όπως τρέξιμο, άλματα, ποδόσφαιρο και τένις.