Πόνος στο γόνατο

Πόνος στο γόνατο- Αυτό είναι σημάδι παθολογικών διεργασιών που επηρεάζουν τις δομές του χόνδρου, των οστών ή των μαλακών ιστών των αρθρώσεων μηριαίου-κνημιαίου και μηριαίου-επιγονατίδας. Η αρθραλγία μπορεί να οφείλεται σε τραύμα, φλεγμονώδεις και εκφυλιστικές παθήσεις του αρθρικού μηχανήματος και των περιαρθρικών δομών. Οι ασθενείς μπορεί να παραπονιούνται για οξύ, πόνο, κάψιμο, παλμό και άλλους τύπους πόνου που εμφανίζονται κατά την ηρεμία ή όταν κινούνται, υποστηρίζουν, λυγίζουν και εκτείνουν το πόδι στο γόνατο. Η διάγνωση της αιτιολογικής παθολογίας περιλαμβάνει απεικονιστικές μεθόδους οργάνων (Rg, υπερηχογράφημα, CT ή MRT, αρθροσκόπηση), παρακέντηση της αρθρικής κάψουλας, βιοχημικές και ανοσολογικές αναλύσεις. Μέχρι να διευκρινιστεί η διάγνωση, συνιστάται ανάπαυση, ακινητοποίηση των αρθρώσεων, ΜΣΑΦ και αναλγητικά.

Αιτίες πόνου στο γόνατο

Τραυματικό τραύμα

Συνήθως είναι αποτέλεσμα οικιακού τραύματος που είναι κοινό στους αθλητές: δρομείς, άλτες, αθλητές. Προκαλείται από πτώση, άμεση πρόσκρουση ή συστροφή του ποδιού. Εκδηλώνεται με οξύ πόνο τη στιγμή του τραυματισμού. Στο μέλλον, το σύνδρομο πόνου θα γίνει λιγότερο έντονο, συνοδευόμενο από αυξανόμενο οίδημα. Είναι πιθανές εκδορές και μώλωπες. Με αυξανόμενη συχνότητα, εντοπίζονται οι ακόλουθοι τραυματισμοί:

• Τραυματισμός γονάτου. . . Εμφανίζεται όταν πέφτετε ή χτυπάτε απευθείας το γόνατό σας. Στην αρχή ο πόνος είναι οξύς, καυτός, μερικές φορές καυστικός, αλλά υποφερτός, αργότερα - θαμπός, πόνος, που επιδεινώνεται από τις κινήσεις. Μώλωπες είναι πιθανοί. Το πόδι διατηρείται. Μερικές φορές ένας τραυματισμός στο γόνατο επιπλέκεται από αιμάρθρωση, σε τέτοιες περιπτώσεις η άρθρωση σταδιακά αυξάνεται σε όγκο, γίνεται σφαιρική, στο σύνδρομο πόνου προστίθεται αίσθημα πίεσης ή έκρηξης.
• Σκίσιμο ταινίας.Βρίσκεται σε μη φυσιολογική θέση μετά από στρίψιμο του ποδιού, αναγκαστική στροφή, κάμψη ή υπερέκτασή του. Οι οδυνηρές αισθήσεις είναι πιο δυνατές από ό, τι με μώλωπες. ταυτόχρονα με την εμφάνιση του πόνου, ένα άτομο μπορεί να αισθανθεί κάτι να σκίζεται (παρόμοιο με τον συνηθισμένο ιστό). Συνοδεύεται από σημαντικό περιορισμό της κίνησης, στήριξη, συστροφή των άκρων και ραγδαία αυξανόμενη αιμάρθρωση.
• Ενδαρθρικά κατάγματα. . . Αναγνωρίζονται από χτυπήματα, πτώσεις και στρίψιμο του ποδιού. Όταν τραυματίζεται, ένα άτομο αισθάνεται έναν πολύ οξύ, συχνά βασανιστικά οξύ πόνο, μερικές φορές μπορεί να ακουστεί ένα τραύμα. Ακόμη και ασθενείς με ενδοαρθρικά κατάγματα περιγράφουν τα συναισθήματά τους ως εξής: «Ο πόνος είναι τέτοιος που σκοτεινιάζει στα μάτια, ο κόσμος παύει να υπάρχει, δεν καταλαβαίνει κανείς τίποτα. » Τότε ο πόνος γίνεται λιγότερο έντονος αλλά παραμένει υψηλής έντασης. Η υποστήριξη συνήθως δεν είναι δυνατή και η κίνηση είναι σχεδόν εντελώς περιορισμένη. Το οίδημα και η αιμάρθρωση εξελίσσονται γρήγορα.
• Εξάρθρωση.Είναι αποτέλεσμα χτυπήματος ή πτώσης στο γόνατο. Τη στιγμή της εξάρθρωσης της επιγονατίδας, υπάρχει οξύς πόνος, που συνοδεύεται από αίσθημα κάμψης του ποδιού και μετατόπιση στο γόνατο. Δεν είναι δυνατή η κίνηση, η λειτουργία αναφοράς μπορεί να αποθηκευτεί. Μια έντονη παραμόρφωση είναι ορατή στο μπροστινό μέρος του γόνατος, η οποία στη συνέχεια εξομαλύνεται από το αυξανόμενο οίδημα. Μερικές φορές αυτό ακολουθείται από αιμάρθρωση.
• Παθολογικά κατάγματα.Αναπτύσσονται με μικροτραυματισμούς, είναι συνέπεια μείωσης της αντοχής των οστών σε οστεοπόρωση, οστεομυελίτιδα, φυματίωση, όγκους οστών. Ο πόνος είναι επώδυνος, θαμπός, θυμίζει το σύνδρομο του πόνου με μώλωπα. Σημάδια παθολογικού κατάγματος είναι περιορισμός ή αδυναμία στήριξης του ποδιού, αίσθημα αστάθειας στο γόνατο, μερικές φορές παραμόρφωση, τσούξιμο των οστών κατά την κίνηση.
• Βλάβη στους μηνίσκους.Οι ρήξεις μηνίσκου προκύπτουν από συστροφή, κρούση, έντονη αναγκαστική κάμψη ή επέκταση του γόνατος, απότομη περιστροφή με σταθερό πόδι. Στην αρχή, ένα άτομο αισθάνεται ένα ιδιαίτερο κλικ και έναν οξύ, διαπεραστικό πόνο στα βάθη της άρθρωσης. Στη συνέχεια, ο πόνος υποχωρεί λίγο, αλλά γίνεται διάχυτος, μερικές φορές - καίει, σκάει, εντείνεται όταν προσπαθείτε να στηρίξετε και να κινηθείτε. Ο όγκος του γόνατος αυξάνεται λόγω οιδήματος και αιμάρθρωσης. Η υποστήριξη γίνεται αδύνατη, οι κινήσεις περιορίζονται σοβαρά.

Φλεγμονώδεις ασθένειες

Μπορεί να είναι μολυσματικά και μη (μετατραυματικά, τοξικά-αλλεργικά, μεταβολικά, μετά τον εμβολιασμό). Η άφθονη παροχή αίματος στην αρθρική μεμβράνη και στον περιαρθρικό ιστό προάγει την ταχεία ανάπτυξη φλεγμονής ως απόκριση σε άμεσες και έμμεσες επιδράσεις, και ένας μεγάλος αριθμός νευρικών απολήξεων προκαλεί έντονη απόκριση πόνου. Η φλεγμονώδης διαδικασία συχνά συνοδεύεται από αρθρίτιδα (συσσώρευση ασηπτικού υγρού στην άρθρωση), με μόλυνση, μπορεί να συσσωρευτεί πύον.

• Αρθρίτιδα.Η γοναρθρίτιδα εμφανίζεται μετά από τραυματισμούς, μερικές φορές περιπλέκει μολυσματικές ασθένειες και ανιχνεύεται σε ρευματικές παθήσεις. Μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Ο πόνος στο γόνατο είναι συνήθως θαμπός, πόνος, πίεση ή τράβηγμα. Ο πόνος αρχικά δεν είναι έντονος και διακοπτόμενος, αλλά εντείνεται το βράδυ ή μετά την προπόνηση. Τότε ενώνεται ο αρχικός πόνος, αυξάνεται η ένταση και η διάρκεια του συνδρόμου του πόνου. Η άρθρωση διογκώνεται, το δέρμα από πάνω κοκκινίζει, η θερμοκρασία αυξάνεται. Με την αρθρίτιδα, τα περιγράμματα του γόνατος εξομαλύνονται, δημιουργώντας μια αίσθηση ρήξης. Με την εξόντωση, η σοβαρότητα του πόνου αυξάνεται απότομα, γίνονται συσπάσεις, στερούν τον ύπνο.
• υμενίτιδα.Δεν είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια που περιπλέκει πολλές οξείες και χρόνιες παθολογίες της άρθρωσης. Σχηματίζεται μέσα σε λίγες ώρες ή ημέρες. Στην αρχή ο πόνος είναι ασήμαντος ή απουσιάζει, υπάρχει αίσθημα πληρότητας. Το γόνατο είναι σφαιρικό, με πολύ υγρό, το δέρμα είναι λαμπερό. Η κίνηση είναι κάπως περιορισμένη. Με μια μόλυνση, ο πόνος γίνεται έντονος, παλλόμενος, συσπάται, εντείνεται με την παραμικρή κίνηση και άγγιγμα.
• Θυλακίτιδα.Η φλεγμονή των αρθρικών καψουλών που βρίσκονται στην επιγονατίδα και στην κοιλότητα του γόνατος εμφανίζεται συνήθως όταν το γόνατο είναι υπερφορτωμένο και οι τραυματισμοί επαναλαμβάνονται (π. χ. με συνεχή στήριξη στα γόνατα). Με τη θυλακίτιδα, ο πόνος είναι τοπικός, θαμπός, όχι έντονος, εμφανίζεται σε μια συγκεκριμένη θέση του άκρου, μετά από ένα χαρακτηριστικό φορτίο μειώνεται όταν αλλάζει η θέση του ποδιού, κάνοντας μασάζ στην πληγείσα περιοχή. Εάν επηρεαστεί η πίσω θήκη, είναι πιθανές οδυνηρές αισθήσεις όταν ανεβαίνετε ή κατεβαίνετε τις σκάλες. Μερικές φορές παρατηρείται ένα μικρό τοπικό οίδημα. Με την απόπλυση του θυλάκου, ο πόνος γίνεται οξύς, συσπάσεις, ψήσιμο, σε συνδυασμό με υπεραιμία, οίδημα της πληγείσας περιοχής, συμπτώματα γενικής δηλητηρίασης.
• Τενοντίτιδα.Συνήθως απαντάται σε υπέρβαρους άνδρες και αθλητές, επηρεάζει τον ίδιο τον σύνδεσμο της επιγονατίδας. Το σύνδρομο πόνου εμφανίζεται αρχικά μόνο με πολύ έντονη καταπόνηση, μετά με κανονικά αθλητικά φορτία, μετά με καθημερινή σωματική δραστηριότητα ή σε ηρεμία. Ο πόνος με τενοντίτιδα εντοπίζεται μπροστά, ακριβώς κάτω από το γόνατο, θαμπός, τραβώντας, με την εξέλιξη της νόσου, μερικές φορές παροξυσμικός, σε ορισμένες περιπτώσεις συνοδεύεται από ελαφρύ κοκκίνισμα και πρήξιμο, που επιδεινώνεται από την πίεση. Η κίνηση είναι συνήθως πλήρης, λιγότερο συχνά ελαφρώς περιορισμένη. Ένα σκίσιμο ή σπάσιμο της ταινίας είναι πιθανό λόγω μείωσης της αντοχής της.
• Λιποαρθρίτιδα.Η νόσος του Hoff επηρεάζει τα στρώματα του λιπώδους ιστού που βρίσκονται κάτω από την επιγονατίδα. Παρατηρείται με συνεχή υπερφόρτωση του γόνατος ή γίνεται αποτέλεσμα παλιού τραυματισμού. Πιο συχνά επηρεάζει αθλητές, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Ένα άτομο παραπονιέται για θαμπό πόνο σε συνδυασμό με κάποιο περιορισμό στο τέντωμα. Με την έξαρση της παθολογίας, ο πόνος αρχίζει να ενοχλεί τη νύχτα, υπάρχει μια αίσθηση αστάθειας του γόνατος, η κάμψη του ποδιού. Ένα αχνό τρίξιμο ή τρίξιμο μπορεί να ακουστεί όταν η επιγονατίδα πιέζεται στο πλάι.

Αυτοάνοσες διεργασίες

Η αιτία των ασθενειών αυτής της ομάδας είναι η παραγωγή αντισωμάτων κατά των φυσιολογικών κυττάρων του σώματος με την ανάπτυξη ανοσοσυμπλεγμάτων άσηπτης φλεγμονής του αρθρικού υμένα και του χόνδρου, τα φαινόμενα αγγειίτιδας. Οι παθολογίες είναι στις περισσότερες περιπτώσεις χρόνιες, χωρίς θεραπεία τείνουν να εξελίσσονται και συχνά αποτελούν αιτία αναπηρίας.

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα.Η ήττα είναι συνήθως διμερής. Με ελάχιστη δραστηριότητα της αυτοάνοσης διαδικασίας, ο πόνος είναι αδύναμος ή μέτριος, διακοπτόμενος, τραβώντας, πιέζοντας, συνοδευόμενος από πρωινή δυσκαμψία. Με μέτρια δραστηριότητα, ο ασθενής παραπονείται για περιοδικά επίμονο πόνο, πιεστικό ή εκρηκτικό πόνο μέτριας έντασης, όχι μόνο κατά την κίνηση αλλά και κατά την ηρεμία. Υπάρχει δυσκαμψία για πολλές ώρες, μέτρια υποτροπιάζουσα αρθρίτιδα. Με υψηλή δραστηριότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ο πόνος είναι έντονος, διάχυτος, εξουθενωτικός, κυματιστός και αυξάνεται τις πρωινές ώρες. Η ακαμψία γίνεται σταθερή, μεγάλη ποσότητα υγρού συσσωρεύεται στα γόνατα, σχηματίζονται συσπάσεις με την πάροδο του χρόνου.
• Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.Οι αρθραλγίες είναι συχνά συμμετρικές, αν και μπορεί να προσβληθεί μία άρθρωση. Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε στάδιο της νόσου και μοιάζουν με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα στην περίπτωση μιας υποτροπιάζουσας πορείας του ΣΕΛ. Με μικρή δραστηριότητα της διαδικασίας, ο πόνος είναι βραχυπρόθεσμος, όχι έντονος, τοπικός, πόνος και τράβηγμα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, το σύνδρομο πόνου εξελίσσεται, ο πόνος είναι κυματιστός, παρεμποδίζει τον νυχτερινό ύπνο, γίνεται παρατεταμένος, διάχυτος, αυξάνεται με την κίνηση, σε συνδυασμό με αρθρίτιδα, οίδημα, υπεραιμία.
• Ρευματισμός.Ο πόνος στις αρθρώσεις είναι μια από τις πρώτες εκδηλώσεις του ρευματικού πυρετού, εμφανίζεται 5-15 ημέρες μετά από μια οξεία λοίμωξη, επηρεάζει πολλές αρθρώσεις ταυτόχρονα (συνήθως ζευγαρωμένες). Ο πόνος είναι πιο βραχυπρόθεσμος, αλλά έντονος, περιπλανώμενος από τη μια άρθρωση στην άλλη, διαφέρει στη φύση από το τράβηγμα ή το πάτημα έως το κάψιμο ή το πάλλισμα. Τα γόνατα είναι πρησμένα, ζεστά, το δέρμα από πάνω τους είναι κοκκινισμένο. Η κίνηση είναι αυστηρά περιορισμένη. Μετά από μερικές ημέρες, η σοβαρότητα του πόνου μειώνεται, οι κινήσεις αποκαθίστανται. Σε ορισμένους ασθενείς, οι υπολειμματικές επιδράσεις με τη μορφή μέτριου ή ήπιου θαμπού πόνου επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Αντιδραστική αρθρίτιδα.Εμφανίζεται συχνότερα 2-4 εβδομάδες μετά τις λοιμώξεις του εντέρου και του ουροποιογεννητικού συστήματος, προσβάλλει συνήθως μία ή δύο αρθρώσεις των κάτω άκρων, σε συνδυασμό με ουρηθρίτιδα, επιπεφυκίτιδα. Η ανάπτυξη της αντιδραστικής αρθρίτιδας προηγείται από αυξημένη ούρηση, πόνο και κάψιμο στην ουρήθρα, δακρύρροια και κράμπες στα μάτια. Ο πόνος στο γόνατο είναι έντονος ή μέτριος, σταθερός, κυματιστός, πόνος, τράβηγμα, συσπάσεις, που σχετίζεται με περιορισμένη κινητικότητα, επιδείνωση της γενικής κατάστασης, πυρετό, έντονο οίδημα και κοκκίνισμα της πληγείσας περιοχής. Οι επώδυνες αισθήσεις και τα σημάδια φλεγμονής διαρκούν από 3 μήνες έως 1 χρόνο και στη συνέχεια υποχωρούν σταδιακά.

Εκφυλιστικές-δυστροφικές διεργασίες

Προκύπτουν ως αποτέλεσμα μεταβολικών διαταραχών στις δομές της άρθρωσης και στους περιαρθρικούς μαλακούς ιστούς. Έχουν χρόνια πορεία που εξελίσσεται με την πάροδο πολλών ετών. Συχνά συνοδεύεται από σχηματισμό ασβεστώσεων, κύστεων και οστεοφύτων, παραμόρφωση της επιφάνειας του γόνατος. Εάν οι επιφάνειες των αρθρώσεων υποστούν σοβαρή ζημιά, οδηγούν σε έντονη βλάβη των λειτουργιών κίνησης και υποστήριξης, γίνονται αιτία αναπηρίας και απαιτούν την εγκατάσταση ενδοπρόθεσης.

• Αρθροπάθεια.Αναπτύσσεται χωρίς προφανή λόγο ή με φόντο διάφορους τραυματισμούς και ασθένειες, ειδικά σε ηλικιωμένους και μεσήλικες. Ο πόνος είναι αρχικά αδύναμος, σύντομος, συνήθως τραβώντας ή επώδυνος, εμφανίζεται με παρατεταμένη προσπάθεια και εξαφανίζεται κατά την ηρεμία, συχνά συνοδευόμενος από τραύμα. Σταδιακά το σύνδρομο του πόνου επιδεινώνεται, τα γόνατα αρχίζουν να πονάνε «στον καιρό» και η κίνηση περιορίζεται τη νύχτα. Σημάδια οστεοαρθρίτιδας του γόνατος είναι η εμφάνιση πόνου (πονάει μέχρι να «εξαφανιστείς»), περιοδικές κρίσεις από αιχμηρά κοψίματα, πόνος καύσου ή μαχαιρώματος λόγω της απόφραξης. Συχνά, σε περιόδους έξαρσης, εμφανίζεται αρθρίτιδα, όπου ο πόνος γίνεται σταθερός, καταπιεστικός και εκρήγνυται.
• Μηνισκοπάθεια. . . Συνήθως αναγνωρίζεται σε αθλητές των οποίων η εργασία ασκεί σημαντική πίεση στην άρθρωση του γόνατος. Εκδηλώνεται με μονόπλευρο τοπικό βαθύ πόνο μέσα στο γόνατο στο επίπεδο του αρθρικού χώρου, πιο συχνά στο εξωτερικό μισό του γόνατος. Ο πόνος αυξάνεται με την κίνηση και υποχωρεί κατά την ηρεμία, μπορεί να είναι θαμπός, να πιέζει ή να τραβήξει. Με την πρόοδο, εμφανίζεται οξύς μαχαιρικός πόνος όταν προσπαθείτε να μετακινηθείτε. Ένας μικρός επώδυνος σχηματισμός μπορεί μερικές φορές να γίνει αισθητός στην προσθιοπλάγια επιφάνεια της άρθρωσης όταν προβάλλεται ο πόνος.
• Τενοπάθειες. . . Οι τένοντες κοντά στα γόνατα επηρεάζονται. Στο αρχικό στάδιο εκδηλώνονται με βραχυχρόνιο τοπικό επιφανειακό πόνο στο ύψος της σωματικής δραστηριότητας. Στη συνέχεια, εμφανίζονται επώδυνες αισθήσεις με μέτρια και στη συνέχεια ελαφριά φορτία που περιορίζουν την κανονική καθημερινή δραστηριότητα. Το τράβηγμα ή ο πόνος που σχετίζεται άμεσα με τις ενεργητικές κινήσεις δεν γίνεται αισθητός κατά την παθητική έκταση και κάμψη του γόνατος, μερικές φορές συνοδεύεται από τσάκισμα ή τρίξιμο. Στην περιοχή της βλάβης μπορεί να ανιχνευθεί η πιο επώδυνη περιοχή. Τα τοπικά σημεία φλεγμονής (οίδημα, υπεραιμία, υπερθερμία) είναι ασήμαντα ή απουσιάζουν.
• Οστεοχονδροπάθεια.Τα παιδιά και οι έφηβοι προσβάλλονται συχνότερα, η διάρκεια της νόσου είναι αρκετά χρόνια. Συνήθως αρχίζουν σταδιακά με ήπια χωλότητα ή διαλείπον, μη έντονο βαρετό πόνο που επιδεινώνεται με την προσπάθεια και εξαφανίζεται με την ανάπαυση. Καθώς η οστεοχονδροπάθεια εξελίσσεται, ο πόνος γίνεται έντονος, σταθερός, πιεστικός, φουσκωτός ή καυστικός, συνοδευόμενος από σοβαρή χωλότητα, περιορισμένη κινητικότητα και δυσκολία ανάπαυσης στο άκρο. Στη συνέχεια ο πόνος υποχωρεί σταδιακά και αποκαθίσταται η λειτουργία υποστήριξης.
• Χονδρωμάτωση.Συνήθως διαγιγνώσκεται σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, λιγότερο συχνά σε βρέφη. Η χονδρομάτωση των αρθρώσεων εκδηλώνεται ως μέτριος θαμπός, κυματιστός πόνος που συχνά επιδεινώνεται τη νύχτα και το πρωί. Η κίνηση είναι περιορισμένη, συνοδευόμενη από τραύμα. Μερικές φορές εμφανίζονται μπλοκαρίσματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από ξαφνικό, διαπεραστικό πόνο, αδυναμία ή σοβαρό περιορισμό της κίνησης. Με την ανάπτυξη της αρθρίτιδας, ο πόνος αποκτά χαρακτήρα έκρηξης, που σχετίζεται με αύξηση του όγκου του γόνατος, οίδημα των μαλακών ιστών και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας.

Όγκοι και σχηματισμοί που μοιάζουν με όγκους

Το σύνδρομο πόνου μπορεί να προκληθεί από κύστη, καλοήθη ή κακοήθη όγκο που επηρεάζει άμεσα την άρθρωση ή τον περιαρθρικό ιστό. Επιπλέον, ο πόνος στο γόνατο μπορεί να χρησιμεύσει ως ανησυχητικό σήμα για υπερτροφική αρθροπάθεια, παρακανκρωτική πολυαρθρίτιδα - παρανεοπλασματικά σύνδρομα χαρακτηριστικά του καρκίνου του πνεύμονα, του καρκίνου του μαστού και άλλων ογκολογικών διεργασιών.

• Κύστη Baker.Αντιπροσωπεύει μια προεξοχή κήλης στην κοιλότητα του γόνατος. Στο αρχικό στάδιο εκδηλώνεται με δυσάρεστες αισθήσεις ή ελαφρύ τοπικό πόνο κατά μήκος της κοιλότητας του γόνατος. Στο πλαίσιο της αύξησης της κύστης Baker λόγω συμπίεσης γειτονικών νεύρων, μπορεί να υπάρχει πόνος με κάψιμο ή μαχαίρι, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στην πελματιαία περιοχή. Τα συμπτώματα είναι χειρότερα όταν προσπαθείτε να λυγίσετε το γόνατο όσο το δυνατόν περισσότερο. Ένας ελαστικός, ελαφρώς επώδυνος σχηματισμός που μοιάζει με όγκο μπορεί μερικές φορές να γίνει αισθητός στον ιγνυακό βόθρο.
• Καλοήθεις όγκοι.Περιλαμβάνει χονδρώματα, οστεοχονδρώματα, μη οστεοποιητικά ινώματα και άλλα νεοπλάσματα. Χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη ασυμπτωματική ή ασυμπτωματική πορεία, μπορεί να εκδηλωθούν με ασαφή και διαλείποντα τοπικό, μη έντονο πόνο. Με μεγάλα νεοπλάσματα, γίνεται αισθητός ένας σταθερός σχηματισμός, μερικές φορές αναπτύσσεται αρθρίτιδα.
• Κακοήθη νεοπλάσματα.Οι πιο συχνοί κακοήθεις όγκοι στην περιοχή της άρθρωσης είναι το αρθρικό σάρκωμα, το οστεοσάρκωμα και το χονδροσάρκωμα. Εκδηλώνονται με θαμπό, τοπικό, αόριστο πόνο, μερικές φορές με συγκεκριμένο κιρκάδιο ρυθμό (χειρότερο τη νύχτα). Η ένταση του πόνου αυξάνεται, γίνονται αιχμηρά, κόβουν, καούν ή συσπώνται, εξαπλώνονται κατά μήκος του γόνατος και των παρακείμενων ιστών, συνοδεύονται από παραμορφώσεις, οίδημα, αρθρίτιδα, επέκταση των φλεβών του κορμού, παραβίαση της γενικής κατάστασης, σχηματισμός συσπάσεων. Κατά την ψηλάφηση, εντοπίζεται ένας επώδυνος σχηματισμός που μοιάζει με όγκο. Όταν ξεκινά η διαδικασία, ο πόνος είναι βασανιστικός, βασανιστικός, εξουθενωτικός, σας στερεί τον ύπνο και δεν εξαλείφεται από μη ναρκωτικά αναλγητικά.

Επεμβατικές επεμβάσεις και χειρισμοί

Το σύνδρομο πόνου προκαλείται από βλάβη στον ιστό του γόνατος κατά τη διάρκεια επεμβατικών επεμβάσεων. Η σοβαρότητα του πόνου εξαρτάται άμεσα από το τραύμα των χειρισμών στην άρθρωση του γόνατος. Όταν παθογόνα μικρόβια εισέρχονται στην περιοχή της άρθρωσης, ο πόνος προκαλείται από φλεγμονώδεις αλλαγές.

• Χειρισμός.Η πιο συνηθισμένη διαδικασία είναι η παρακέντηση. Ο πόνος μετά την παρακέντηση είναι βραχυπρόθεσμος, όχι έντονος, υποχωρεί γρήγορα και εντοπίζεται στην προβολή της παρακέντησης, που συνήθως γίνεται στο εξωτερικό του γόνατος. Μετά από μια βιοψία, ο πόνος μπορεί να συσπαστεί στην αρχή, στη συνέχεια θαμπός και στη συνέχεια να υποχωρήσει μετά από μερικές ημέρες.
• Λειτουργίες.Μετά την αρθροσκόπηση, ο πόνος είναι μέτριος, αρχικά αρκετά οξύς, μετά θαμπός και υποχωρεί μετά από μερικές ημέρες ή 1-2 εβδομάδες. Μετά από μια αρθροτομή, το σύνδρομο πόνου είναι πιο έντονο, μπορεί να διαρκέσει έως και αρκετές εβδομάδες λόγω σημαντικής βλάβης των ιστών. Συνήθως, τα αναλγητικά συνταγογραφούνται στους ασθενείς για τις πρώτες 2 ή 3 ημέρες μετά τις διαδικασίες, στη συνέχεια ο πόνος γίνεται αδύναμος και σταδιακά εξαφανίζεται.

Ψυχοσωματικές καταστάσεις

Μερικές φορές η αρθραλγία εμφανίζεται στα γόνατα χωρίς οργανική βάση (τραύμα, φλεγμονή, καταστροφή κ. λπ. ) υπό την επίδραση ψυχολογικών παραγόντων. Αυτός ο πόνος πιστεύεται ότι έχει προστατευτικό ρόλο καθώς βοηθά στη μείωση του συναισθηματικού στρες μετατρέποντας τις εμπειρίες σε σωματικές αισθήσεις. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του πόνου είναι η ασάφεια, η ασυνέπειά του, η απουσία ορατών αλλαγών, η σαφής συσχέτιση με τη σωματική δραστηριότητα και άλλοι αντικειμενικοί παράγοντες πρόκλησης. Οι μετεοπαθητικές αρθραλγίες παρατηρούνται σε άτομα που είναι ευαίσθητα στις αλλαγές της πίεσης του αέρα.

Επιπλέον, είναι δυνατή η ακτινοθεραπεία για πόνο στο γόνατο στην κοξάρθρωση, την οσφυϊκή οστεοχόνδρωση, τη νόσο Perthes, την ινομυαλγία και τη νευροπάθεια του ισχιακού νεύρου. Ωστόσο, με αυτές τις παθολογίες, κατά κανόνα, τα σύνδρομα πόνου άλλου εντοπισμού έρχονται στο προσκήνιο. Άλλοι παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα τραυματισμών και ασθενειών της άρθρωσης του γόνατος είναι η παχυσαρκία, τα ανταγωνιστικά αθλήματα, η υποβιταμίνωση, οι μεταβολικές διαταραχές και η ηλικία. Η υποθερμία, το άγχος, η σωματική καταπόνηση και οι διατροφικές διαταραχές μπορούν όλα να προκαλέσουν παράγοντες που επιδεινώνουν τον χρόνιο πόνο.

δημοσκόπηση

Ο αλγόριθμος διαγνωστικής αναζήτησης βασίζεται στη λήψη υπόψη του τύπου του συνδρόμου πόνου, της διάρκειάς του και της αναγνώρισης των συνοδών συμπτωμάτων και συμβάντων που προηγούνται της εμφάνισης του πόνου στο γόνατο. Κατά την πρώτη επίσκεψη στον γιατρό (τραυματολόγο-ορθοπεδικό, χειρουργό, ρευματολόγο), πραγματοποιείται οπτική εξέταση και ψηλάφηση του γόνατος, καθώς και εκτίμηση του όγκου των ενεργητικών και παθητικών κινήσεων. Λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα που λαμβάνονται, ο ασθενής μπορεί να ανατεθεί στο μέλλον:

• Εξετάσεις αίματος στο εργαστήριο. . . Η πλήρης εξέταση αίματος θα βοηθήσει στον εντοπισμό αιματολογικών αλλαγών που είναι χαρακτηριστικές μιας οξείας μολυσματικής και φλεγμονώδους διαδικασίας (λευκοκυττάρωση, αυξημένο ESR), ηωσινοφιλία, η οποία είναι χαρακτηριστική μιας αλλεργικής αντίδρασης. Οι πιο ενημερωτικές είναι οι βιοχημικές και ορολογικές μελέτες σε αυτοάνοσα νοσήματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από το σχηματισμό ειδικών πρωτεϊνών οξείας φάσης και ανοσοσφαιρινών (CRP, ρευματοειδής παράγοντας, ASL-O, CEC, αντισώματα κατά του DNA κ. λπ. ).
• Ακτινογραφία.Η βασική διαγνωστική μέθοδος είναι η ακτινογραφία της άρθρωσης του γόνατος σε 2 προβολές. Η παρουσία παθολογίας υποδεικνύεται από αλλαγές στα περιγράμματα της αρθρικής κεφαλής και της κοιλότητας της άρθρωσης, στένωση του διαστήματος της άρθρωσης, αλλαγές στο πάχος των ακραίων πλακών, παρουσία ελαττωμάτων ακμών στα άκρα των αρθρώσεων των οστών, οστεόλυση και οστό καταστροφή. Σε ορισμένες παθήσεις (τραύμα στον μηνίσκο, κύστη Baker) η αρθρογραφία του σκιαγραφικού μέσου δείχνει τη μεγαλύτερη ευαισθησία.
• Υπερηχογράφημα οστεοαρθρίτιδας. . . Το υπερηχογράφημα γόνατος είναι μια γρήγορη, φθηνή, φθηνή και πολύ σημαντική διαγνωστική μέθοδος. Επιτρέπει την αξιολόγηση της παρουσίας συλλογής και ελεύθερων σωμάτων στην κοιλότητα της άρθρωσης για τον εντοπισμό βλαβών και παθολογικών αλλαγών στους περιαρθρικούς μαλακούς ιστούς (σημεία ασβεστοποίησης, αιμορραγία κ. λπ. ). Βοηθούν στη διαφοροποίηση της αιτιολογίας του πόνου στις αρθρώσεις με υψηλή ακρίβεια.
• CT και MRI. . . Αποτελούν τη μέθοδο εκλογής για αρθροπάθειες οποιασδήποτε προέλευσης. Χρησιμοποιούνται για την ακριβέστερη αξιολόγηση του τύπου και της έκτασης των παθολογικών αλλαγών προκειμένου να εντοπιστούν τυπικά σημεία τραυματικών, φλεγμονωδών και ογκογόνων βλαβών των οστικών δομών και των μαλακών ιστών. Η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία των αρθρώσεων χρησιμοποιούνται συνήθως με περιορισμένο πληροφοριακό περιεχόμενο από άλλες οργανικές μελέτες.
• Παρακέντηση άρθρωσης. . . Πραγματοποιείται όταν υπάρχουν ενδείξεις συσσώρευσης εξιδρώματος ή διιδώματος στην αρθρική κάψουλα. Στο πλαίσιο της διαφορικής διάγνωσης φλεγμονωδών, εκφυλιστικών και καρκινικών ασθενειών, πραγματοποιείται κυτταρολογική, βακτηριολογική ή ανοσολογική εξέταση του αρθρικού υγρού. Για να γίνει η διάγνωση της αυτοάνοσης βλάβης στην άρθρωση του γόνατος, της φυματιώδους αρθρίτιδας, του αρθρικού υμένα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνει βιοψία του αρθρικού υμένα.
• Αρθροσκόπηση. . . Ο σκοπός της επεμβατικής ενδοσκοπικής διάγνωσης μπορεί να είναι η αφαίρεση βιοψίας, η αποσαφήνιση των απαραίτητων διαγνωστικών πληροφοριών κατά τη διάρκεια μιας οπτικής εξέτασης στοιχείων της άρθρωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις η διαγνωστική αρθροσκόπηση εξελίσσεται σε θεραπευτική (ατροσκοπική αφαίρεση ενδαρθρικών σωμάτων, μηνισεκτομή, αυτοπλαστική συνδέσμων κ. λπ. ).

Συμπτωματική θεραπεία

Η θεραπεία των αιτιών του πόνου στο γόνατο διαφοροποιείται λαμβάνοντας υπόψη την εντοπισμένη ασθένεια. Ταυτόχρονα, η συμπτωματική φροντίδα αποτελεί ουσιαστικό μέρος μιας ολοκληρωμένης θεραπευτικής διαδικασίας που στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Αμέσως μετά τον τραυματισμό, συνιστάται η εφαρμογή κρύας κομπρέσας στην περιοχή του γόνατος - αυτό θα βοηθήσει στη μείωση της ευαισθησίας στον πόνο. Το χλωριούχο αιθυλεστέρα έχει τοπικό ψυκτικό και αναισθητικό αποτέλεσμα. Σε όλες τις περιπτώσεις, η ανάπαυση του γόνατος θα βοηθήσει στη μείωση του πόνου. Είναι απαραίτητο να περιορίσετε την κίνηση, να δώσετε στο πόδι μια θέση όπου ο πόνος είναι ελάχιστος. Όταν περπατάτε, εφαρμόζεται επίδεσμος στερέωσης στο γόνατο και το άκρο μπορεί να ακινητοποιηθεί με γύψο.

Στην οξεία φάση του τραυματισμού ή της ασθένειας, απαγορεύεται αυστηρά να κάνετε μασάζ στο γόνατο, να εφαρμόζετε θερμαντικές κομπρέσες και να φοράτε ψηλοτάκουνα παπούτσια. Οι κύριες κατηγορίες φαρμάκων για τη συμπτωματική θεραπεία του πόνου και της φλεγμονής είναι τα αναλγητικά και τα ΜΣΑΦ με τη μορφή αλοιφών, δισκίων και ενέσεων. Τα μέτρα που αναφέρονται μπορούν να ανακουφίσουν μόνο προσωρινά τον πόνο, αλλά όχι να εξαλείψουν την αιτία της αρθραλγίας. Επομένως, όλες οι περιπτώσεις πόνου στο γόνατο απαιτούν ειδική διάγνωση και θεραπεία, ενώ ορισμένες ασθένειες (κατάγματα, εξαρθρήματα, αιμάρθρωση) απαιτούν επείγουσα ιατρική φροντίδα. Δεν μπορείτε να αναβάλετε την επίσκεψη στον γιατρό εάν ο πόνος σχετίζεται με αλλαγή στο σχήμα του γόνατος (πρήξιμο, λείανση των περιγραμμάτων, ασυμμετρία), αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων κάμψης και έκτασης, διόγκωση της κεφαλής του γόνατος, βλάβη της υποστήριξης το γόνατο το άκρο.